بررسی وضعیت شرکت‌های تعاونی کشاورزی استان خراسان در سازمان‌دهی نیروی انسانی پراکنده (ارائه‌ی راهکارهای مناسب)

در زندگی اجتماعی هر گروه از مردم که بر پایه‌ی اهداف و انگیره‌های مشترک به دور هم جمع شده و یک تشکّل را بنا نهاده‌اند، می‌خواهد تعداد افراد گروه و تشکّل خود را برای بارور ساختن فعّالیت و تقویت نیروی پیش‌برنده به سوی اهداف پیش‌بینی شده و نیز غلبه بر مشکلات مبتلا به افزایش دهند. طبیعتاً هنگامی که جمعیت و نیروی انسانی ذی مدخل و مشارکت جوینده در یک تشکّل مردمی بیشتر باشد، نیرو و قدرت مادّی و معنوی آن تشکّل بیشتر و مؤثرتر خواهد شد.
در این زمینه یکی از فعّالیت‌های عمده‌ی شرکت‌های تعاونی کشاورزی در بخش کشاورزی
و روستایی، جذب و با سازمان‌دهی نیروی انسانی پراکنده‌ی روستایی و کشاورزی در تشکل‌های تعاونی کشاورزی است تا با آن نیازمندی‌های کشاورزان را تأمین کنند.
در این تحقیق از روش زمینه‌یابی که یکی از شیوه‌های تحقیق توصیفی است استفاده شده است. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه بوده است.
هدف پژوهش حاضر تعیین سطح عملکرد شرکت‌های تعاونی کشاورزی در جذب نیروی انسانی پراکنده در بخش کشاورزی است. برای آزمون فرضیه تحقیق از آماره‌ی آزمون t استفاده شده است.
عدم تأمین نیازمندی‌های کشاورزان و عمل‌نکردن به تعهّدات خود در مقابل اعضا مهم‌ترین عوامل مؤثر در عدم موفقیت شرکت‌های تعاونی کشاورزی در جذب و سازمان‌دهی نیروی انسانی پراکنده‌ی بخش کشاورزی شناخته شدند. مسؤولین، بعضی از علل این عدم موفقیت را کمبود سرمایه و اعتبارات لازم برای بهبود عملکرد و سودمندی‌های تعاونی کشاورزی می‌دانند.