1
دانشیار گروه اقتصاد دانشکدهی علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه تبریز
2
دانشجوی دوره دکتری علوم اقتصادی دانشگاه تبریز
چکیده
امروزه نقش سرمایهی انسانی و دانش فنی در رشد و توسعهی اقتصادی، از اهمّ موضوع های مورد بحث اقتصاددانان تلقی میشود؛ لذا در این پژوهش به نقش سرمایهی انسانی در تولید ناخالص داخلی پرداخته شده است. مدل ارائه شده برگرفته از مدل جیمز ریمو (1995) است که تابع تولید را تابعی از سه متغیّر موجودی سرمایه، نیروی کار و آموزش در قالب تابع کاب داگلاس معرفی میکند.
در این پژوهش، مدل مذکور با روش همانباشتگی سیستمی جوهانسن – جوسیلیوس (1988) برآورد شده است. نتایج حاصل بیان میکند که سرمایهی انسانی وقتی به صورت یک نهادهی تولیدی در کنار سایر عوامل تولید بررسی میشود، در بلندمدت اثر مثبت و معنیدار بر تولید ناخالص داخلی، و در کوتاهمدت سرمایهی انسانی اثر منفی و ناچیز بر تولید ناخالص داخلی دارد.